
Spis treści:
-
Skala Braden i ocena ryzyka powstawania odleżyn
-
Zadania skali Braden oraz interpretacja wyników
-
Kryteria oceny powstawania odleżyn
Skala Braden jest jednym z najczęściej na świecie używanych narzędzi klinicznych stosowanych do oceny ryzyka powstania odleżyn. Skala Braden została opracowana w 1988 roku przez Barbarę Braden i Nancy Bergstrom.
Zadaniem skali Braden jest ułatwienie personelowi medycznemu klasyfikacji i oceny ryzyka powstania i rozwoju odleżyn u pacjentów.
Do oceny ryzyka powstania odleżyn u badanej osoby stosuje się 6 kryteriów.
Im niższy wynik punktowy uzyskany przez pacjenta - tym większe ryzyko powstawania i rozwoju odleżyn. Maksymalna wartość uzyskana w teście wynosi 23, minimalna 6.
Kryterium pierwsze ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Kryterium pierwsze to percepcja czucia, czyli zdolność do reagowania na dyskomfort związany z uciskiem. Punkt 1 otrzymują pacjenci, którzy nie reagują na ucisk, 4 osoby, które w pełni odczuwają ucisk.
Kryterium drugie ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Kryterium drugie to wilgoć rozumiana poprzez stopień ekspozycji skóry pacjenta na wilgoć. Jeden punkt dostają pacjenci, którzy mają stale wilgotną skórę, cztery punkty osoby, których skóra jest zazwyczaj sucha.
Kryterium trzecie ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Kryterium trzecie to stopień aktywności fizycznej pacjenta. Pacjent, który leży cały czas w łóżku otrzymuje 1 punkt, 4 punkty dostaje osoba, która regularnie korzysta ze spacerów.
Kryterium czwarte ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Kryterium czwarte obejmuje ruchliwość rozumianą poprzez zdolność do zmiany i kontrolowania pozycji ciała przez samego pacjenta. Gdy pacjent jest całkowicie unieruchomiony otrzymuje 1 punkt, gdy nie występują ograniczenia ruchowe - 4 punkty.
Kryterium piąte ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Kryterium piąte to odżywianie, 1 punkt dla pacjenta niedożywionego, 4 do osoby, która zjada pełne posiłki.
Kryterium szóste ryzyka powstawania i rozwoju odleżyn
Ostatnie kryterium, szóste obejmuje tarcie i ścieranie - czyli zakres jaki wykonuje pacjent aby poruszać się, w tym przesuwać na łóżku, fotelu. Punkt 1 - osoba wymaga stałej pomocy, 3 - osoba samodzielnie porusza się na łóżku, krześle.
Literatura: bradenscale.com/images/bradenscale.pdf
INNOWACJA - Mata przeciwodleżynowa MEDIMAT AIRFLOW
